{…} Παρασκευή 3 Μάη. Γύρω στις 5 το απόγευμα, αντί για τους φασίστες κάνουν την εμφάνισή τους πάμπολλα αυτοκίνητα της αστυνομίας έπειτα από αίτημα του πρύτανη Roche. Συλλαμβάνουν μαζικά τους φοιτητές και τους οδηγούν στην αστυνομική Διεύθυνση. Μόνο τους φοιτητές όμως, διότι οι φοιτήτριες καλούνται να εγκαταλείψουν τη Σορβόνη. {…}
Πέφτουν τα πρώτα δακρυγόνα. Το παρμπρίζ ενός αστυνομικού αυτοκινήτου γίνεται χίλια κομμάτια, ξηλώνονται οι μεταλλικοί φράκτες των δέντρων και εξακοντίζονται στα πεζοδρόμια της λεωφόρου Σεν Μισέλ. Στην πλατεία της Σορβόνης ένας από τους τροτσκιστές ηγέτες (λαμπερτιστής 4), που είχε γλυτώσει τη σύλληψη γιατί είχε φύγει από το προαύλιο της Σορβόνης λίγα δευτερόλεπτα πριν εισβάλλει η αστυνομία, ουρλιάζει: «Κόφτε τις μαλακίες, κόφτε τις προβοκάτσιες…». Οι συγκρούσεις θα διαρκέσουν περίπου τέσσερεις ώρες, μέχρι τις 8 το βράδυ. Συλλαμβάνονται κάπου 600 άτομα, 27 κρατούνται, 7 καταδικάζονται το Σάββατο κι άλλα 7 την Κυριακή.
Κατά τη γνώμη μου, ήταν ευτύχημα που απουσίαζαν από το δρόμο οι πιο γνωστοί αρχηγοί κι αγωνιστές των φοιτητικών οργανώσεων, διότι το πιθανότερο είναι ότι θα καπέλωναν και θα έπνιγαν την αυθόρμητη εξέγερση.
Εκείνη τη μέρα, αυθόρμητα άτομα και με απόντες τους ηγέτες του φοιτητικού κινήματος, έβαλαν φωτιά στο φυτίλι που οδήγησε στην έκρηξη του Μάη του ’68, {…} (μετάφραση nem68)
Η ιστορία του ’68 δεν έχει γραφτεί, απομένει να γραφτεί. Τα γραπτά για το ’68 που πολλαπλασιάζονται, οι αναλύσεις και οι αφηγήσεις, δεν αποτελούν μία ιστορία. Ωστόσο, η ιστορία οφείλεται στο συμβάν. Κι ένα γεγονός έχει ημερομηνίες, έχει χρονικό. Παρότι έχει και τόπους, η γεωγραφία είναι δευτερεύων ορισμός.
Στη Γαλλία, ο Μάης του ’68 ξεκινάει στις 22 Μαρτίου, στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ. Μου αρέσουν οι απλουστεύσεις.
Το πρώτο στοιχείο για να σκεφτούμε τον Μάη του ’68 θα ήταν λοιπόν το Κίνημα 22 Μάρτη στη Ναντέρ, τούτο το κίνημα και κανένα άλλο. Στην εφημερίδα Le Monde της 27ης Μαρτίου 1988, διαβάζω: 142 ψήφοι υπέρ, 2 κατά και 3 αποχές, δηλωμένες «αφρόντιστα» πάνω σε μια προκήρυξη. Στέκομαι λοιπόν στους 142 «αφρόντιστα» λυσσασμένους –αυτός ήταν ο χαρακτηρισμός– για να εδραιώσω μια έγκυρη ιστορία. Δεν μιλάμε για τη μύτη της Κλεοπάτρας, μόνο για μια μικρή έγνοια εντιμότητας.
…