Η ιστορία του ’68 δεν έχει γραφτεί, απομένει να γραφτεί. Τα γραπτά για το ’68 που πολλαπλασιάζονται, οι αναλύσεις και οι αφηγήσεις, δεν αποτελούν μία ιστορία. Ωστόσο, η ιστορία οφείλεται στο συμβάν. Κι ένα γεγονός έχει ημερομηνίες, έχει χρονικό. Παρότι έχει και τόπους, η γεωγραφία είναι δευτερεύων ορισμός.
Στη Γαλλία, ο Μάης του ’68 ξεκινάει στις 22 Μαρτίου, στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ. Μου αρέσουν οι απλουστεύσεις.
Το πρώτο στοιχείο για να σκεφτούμε τον Μάη του ’68 θα ήταν λοιπόν το Κίνημα 22 Μάρτη στη Ναντέρ, τούτο το κίνημα και κανένα άλλο.[1] Στην εφημερίδα Le Monde της 27ης Μαρτίου 1988, διαβάζω: 142 ψήφοι υπέρ, 2 κατά και 3 αποχές, δηλωμένες «αφρόντιστα» πάνω σε μια προκήρυξη.[2] Στέκομαι λοιπόν στους 142 «αφρόντιστα» λυσσασμένους –αυτός ήταν ο χαρακτηρισμός– για να εδραιώσω μια έγκυρη ιστορία. Δεν μιλάμε για τη μύτη της Κλεοπάτρας, μόνο για μια μικρή έγνοια εντιμότητας.
…
