ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ
- Οι μέχρι τις μέρες μας, από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70 (δηλαδή περίπου επί 45 χρόνια) οργανωμένες παρουσιάσεις/ συζητήσεις πάνω στο θέμα «εξέγερση του Μάη του ’68», σε διάφορα μέσα (τηλεοπτικά πάνελ, τηλεοπτικές-ραδιοφωνικές εκπομπές, αφιερώματα εφημερίδων, συνεδριακού τύπου ή κομματικού χαρακτήρα συγκεντρώσεις, μέχρι τις φετινές -λόγω των 50 χρόνων απο τα γεγονότα του Μάη’68- φαντασμαγορικές παραγωγές από ιδρύματα σαν τα Νιάρχος και Ωνάσης), προέρχονταν κυρίως από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς (κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής), τα δημοσιογραφικά επιτελεία, τους πολιτικούς επιστήμονες, τους λάιφ στάιλ καλλιτεχνίζοντες αμφισβητίες, έλληνες που βρέθηκαν στο Παρίσι εκείνη τη χρονιά λόγω σπουδών ή αναγκασμένοι να καταφύγουν στο εξωτερικό λόγων διώξεων από τη δικτατορία και διάφορους άλλους. Οι οργανωμένες από τον ελευθεριακό -αναρχικό- με επιρροές από τη συμβολή των καταστασιακών, χώρο, οργανωμένες συζητήσεις για το θέμα, ήταν σποραδικές και αφορούσαν ένα σχετικά περιορισμένο αριθμό ανθρώπων.
- Η ιδέα της συγκεκριμένης διοργάνωσης, που εμφανίζεται με τον διαδικτυακό τίτλο neverendingmay68, με αφορμή τα 50 χρόνια από το Μάη, αρχικά συζητήθηκε μεταξύ παλιών και νέων φίλων, παλιών και νέων γνωριμιών, από Ελλάδα και Γαλλία, από τον συγκεκριμένο χώρο όπως τον περιγράψαμε πριν, για να καταλήξει τελικά σε μία σειρά οργανωμένων παρουσιάσεων-συζητήσεων, σε συνδιοργάνωση με την κατάληψη Ρόσα Νέρα στα Χανιά και τα ελευθεριακά φεστιβάλ βιβλίου Ιωαννίνων και Θεσσαλονίκης. Οι φιλίες και το γεγονός ότι προερχόμαστε από αυτό το χώρο, άρα με μία ορισμένη πολιτική συνείδηση, αποτελούν τη βάση στην οποία στηρίχτηκε αυτό το σχέδιο, δηλαδή μας επέτρεψε να λειτουργήσουμε εκτός των πλαισίων που χαρακτηρίζουν τις διάφορες πολιτικές ομάδες, με άλλα λόγια να οικοδομήσουμε την απαραίτητη αμοιβαία εμπιστοσύνη ώστε να λειτουργήσουμε αυτοοργανωμένα!
- Έχουμε ήδη διανύσει ένα μέρος του δρόμου από αυτό το σχέδιο, με την ιντερνετική σελίδα που δημιουργήσαμε ώστε να συγκεντρωθεί το απίστευτα μεγάλο υλικό που έχει σχέση περισσότερο με αυτό που ονομάζουμε γαλλικό Μάη και με εκδηλώσεις που πραγματοποιήσαμε το προηγούμενο διάστημα. Οι καλεσμένοι μας, οι Τόμας Ιμπάνιεθ, η Κλερ Οζιας και ο Ζαν Πιερ Ντιτέιγ, είναι εδώ για να συμβάλλουν από μεριάς τους στη συζήτηση που αφορά τον Μάη, με την εμπειρία τους ως άνθρωποι που ζήσανε κι ως ένα βαθμό συνέβαλαν ο καθένας με τον τρόπο του ώστε να υπάρξει σαν γεγονός ο Μάης, αλλά και ως άνθρωποι που συνεχίζουν τη συζήτηση ως τις μέρες μας, αναζητώντας απαντήσεις σε ερωτήματα που τέθηκαν εκείνη την εποχή αλλά παραμένουν ανοιχτά έως σήμερα και βέβαια -τηρουμένων των αναλογιών- κι αυτό αφορά όλους μας, να δούμε τι μπορούμε σήμερα να αντλήσουμε από εκείνη την εξεγερτική εμπειρία και τι είναι για να ξεπεραστεί.
- Μία δεύτερη συζήτηση για το θέμα -θα προσπαθήσουμε να είναι κατά κάποιο τρόπο συνέχεια αυτής εδώ της πρώτης- θα γίνει τη Δευτέρα στο ΕΜΠΡΟΣ (όπου θα προηγηθεί η προβολή ενός φιλμ* που θα εισάγει στο θέμα). Αλλά και εμβόλιμα, αύριο Κυριακή στο Πάρκο Ναυαρίνου, επωφελούμενοι της παρουσίας του Ιμπάνιεθ, θα κάνουμε μία συζήτηση για τα ζητήματα που ανακύπτουν όταν εμφανίζονται ή αναζωογονούνται αιτήματα με εθνικά. αυτονομιστικά ή αποσχιστικά χαρακτηριστικά, πιο συγκεκριμένα στην περίπτωση της σημερινής Καταλωνίας, και την αμήχανη στάση, τα διλήμματα των αναρχικών απέναντι σε τέτοια φαινόμενα.
*«Η επιστροφή στην εργασία στα εργοστάσια Γουόντερ», του Ζακ Βιλεμόν.
