…και λιγότερο ειρωνικές!
Περί τίνος πρόκειται; Η επιστολή που στάλθηκε στις 25 Μάη 2013 από τους André Bertrand και André Schneider στους Laurence Le Bras και Emmanuel Guy, τους δύο επιμελητές της έκθεσης, μας δίνει την εξήγηση:
Αντίθετα με ότι αφήνετε να εννοηθεί, αυτοί οι «νέοι, φιλο-καταστασιακοί», εκλεγμένοι «δημοκρατικά στην ηγεσία του τοπικού τμήματος της UNEF», δεν είναι καθόλου οι Théo και Edith Frey, Jean Garnault και Herbert Holl, (κατάλογος έκθεσης, σελ. 156 )! Ο Frey και οι σύντροφοί του, ήταν μαζί με τον Khayati ήδη από το 1964 μέλη της ΚΔ, συνιστώντας κατά κάποιο τον «στρασβουργιανό κλάδο». Τα εχθρικά τους αισθήματα προς τους Debord και Khayati, οι μανούβρες και τα ψέματά τους που σκοπό είχαν την αποπομπή αυτού του τελευταίου από την ΚΔ, θα έχουν σαν κατάληξη την δική τους αποπομπή στις 15 Ιανουαρίου του 1967 (βλέπε π.χ. ΚΔ, n°11, σελ.28,29 και σελ. 67-69).
Όπως το αποδεικνύουν διάφορα ντοκουμέντα σχετικά με την εκλογή της 14 Μάη 1966, οι έξι φοιτητές που συνθέτουν αρχικά το γραφείο της AFGES* είναι οι André Schneider, Bruno Vayr-Piova, Roby Grunenwald, André Simon, Christian Millor και Dominique Lambert. {…}
Εξ άλλου, παρουσιάζοντας τον André Bertand, δημιουργό της «Επιστροφή(ς) της κολώνας Ντουρούτι», ως μέλος της αναρχικής ομοσπονδίας(FA), προχωράτε πέρα από ό,τι οι σχετικές με το θέμα δημοσιοποιημένες πληροφορίες επιτρέπουν να θεωρηθεί έγκυρο. Στην αλληλογραφία του Guy Debord, αναφέρεται απλά σαν «φοιτητής κοντινός στην FA» (Αλληλογραφία, 3ος τόμος, σελ. 217) που είχε γράψει ένα άρθρο για τον «Monde Libertaire» (όργανο της FA) το οποίο είχε απορριφθεί διότι είχε αναφορές στον Μαρξ! Το πνεύμα των φοιτητών του γραφείου της AFGES και αυτών που τους συντροφεύανε σε αυτό το σκάνδαλο ήταν σίγουρα ελευθεριακό· αλλά κανείς δεν είχε πάρει μέρος σε οποιαδήποτε ομοσπονδία ή οργάνωση αναρχική ή όποια άλλη οργάνωση της άκρας αριστεράς. Όσον αφορά τον André Bertrand, είχε περισσότερες συγγένειες με τον σουρεαλισμό και τον ντανταϊσμό, παρά με την FA.
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι τα πράγματα που αφορούν αυτή την υπόθεση, είναι πολύ διαφορετικά και πιο σύνθετα από το πώς τα παρουσιάζετε. Η εκδοχή σας, από δω και στο εξής, βρίσκεται στην ρίζα καινούργιων αφηγήσεων αυτής της ιστορίας, ατυχών λόγω των ανακριβών εκτιμήσεων που εισάγουν και που θα επιτρέψουν στη συνέχεια τη θεμελίωσή τους (βλέπε τον πολύ πρόσφατο κατάλογο της Artcurial**, που κατά τα φαινόμενα βασίζεται εν μέρει στις εσφαλμένες διαπιστώσεις σας για να παρουσιάσει μέσα στην πιο μεγάλη σύγχυση τα καταστασιακά ντοκουμέντα που βγαίνουν σε πλειστηριασμό στις 27 Μαΐου 2013!)
Έχουμε ξεκινήσει να γράφουμε γι αυτή την ιστορική στιγμή, για την οποία μέχρι τώρα λίγα έχουν γίνει γνωστά, πράγμα που εξηγεί βέβαια, εν μέρει, τις παρανοήσεις που εμπόδισαν την κατανόησή της. Θα δημοσιεύσουμε σύντομα, ντοκουμέντα και μαρτυρίες που δείχνουν πως άρχισε αυτή η ιστορία, από το 1963, μέσα από την αμφισβήτηση της καθημερινής ζωής και των ψευδαισθήσεων μιας εποχής, αμφισβήτηση που από το 1965 πλησιάζει όλο και περισσότερο την καταστασιακή κριτική. Αλλά ούτε η γέννησή της ούτε και οι αληθινές περιπέτειές της, ανάγονται σε μία απλή επιχείρηση μηχανευμένη και ελεγχόμενη από το Παρίσι, από τον «στρατηγό» Guy Debord, όπως ήθελε να την παρουσιάσει η έκθεσή σας.
Θα φανεί, χωρίς αμφιβολία, ότι σε αυτό το σκάνδαλο, το απρομελέτητο υπήρχε περισσότερο απ’όσο αφήνει να εννοηθεί η παρουσίασή σας.
Θα ήταν πάντως καλό, εν τω μεταξύ, να πράξετε τα δέοντα ώστε να διορθωθούν αυτά τα λάθη, τα οποία εάν μένανε ως έχουν, θα πλήττανε σοβαρά, μπροστά σε ένα κοινό που ενδιαφέρεται για την ιστορική αλήθεια και συνέπεια, την αξιοπιστία μιας έκθεσης που κατά τα άλλα ως επί το πλείστον ήταν σωστά στημένη. Θα ήταν μεγάλο κρίμα.
(σελ. 30-32)
*AFGES: Σύλλογος των φοιτητών του Στρασβούργου, τμήμα της Εθνικής Ένωσης Φοιτητών Γαλλίας (UNEF)
**ARTCURIAL: γαλλικός οίκος δημοπρασιών έργων τέχνης
{…} συνεχίζεται…
