{…}Είναι εντυπωσιακή η διαπίστωση ότι, παρά την ακραία βία των συγκρούσεων, δεν υπήρξαν παρά ελάχιστοι νεκροί. Οι μαχητές είχαν σίγουρα την τύχη με το μέρος τους. Εντούτοις πρέπει να σημειώσουμε ότι όταν η κανονικότητα επανήλθε πολλοί δεν άντεξαν να εγκαταλείψουν τις υποσχέσεις του Μάη. Δεν μπόρεσαν να αποδεχτούν να ζήσουν όπως πριν, και στη διάρκεια των εβδομάδων, των μηνών, ή των ετών που ακολούθησαν, αφαίρεσαν οι ίδιοι τη ζωή τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αυτό μας επιτρέπει να μαντέψουμε πόσο δυνατό ήταν το πάθος που προκάλεσε ο Μάης 68, την ένταση των εμπειριών που γέννησε, τον ενθουσιασμό που πέτυχε να εγείρει και την δύναμη με την οποία άλλαξε, μέσα σε λίγες μέρες, διαδρομές ζωής που φαίνονταν να έχουν γραφτεί και καθοριστεί εκ των προτέρων και μια και έξω, έχοντας ως μοναδικό ορίζοντα των επιθυμιών τους την εργασία, την κατανάλωση και την τεκνοποιία. Είναι μάλλον η ένταση αυτών των εμπειριών που μας κάνει να νιώθουμε πάντα μια κάποια έκπληξη όταν ακούμε να μιλάνε με επιμονή για την τελική αποτυχία του Μάη 68. {…}
{δημοσιεύτηκε το 2016 ως πρόλογος στο βιβλίο του Jacques Baynac, Mayo del 68: La revolucion de la revolucion (1η γαλλική έκδοση: Mai retrouvé , 1978, Paris, Robert Laffont) – το κείμενο του Τομάς Ιμπάνιεθ, σκαναρίστηκε απο το βιβλίο Nouveaux fragments épars pour un anarchisme sans dogmes, ( éditions Rue des Cascades, του φίλου εκδότη Μαρκ Τόμσιν), όπου συγκεντρώνονται γραπτά του αναρχικού στοχαστή, δημοσιευμένα τα τελευταία 5 χρόνια – μετάφραση nem68 }
